Pamięć ultrakrótka

Każda informacja zostaje najpierw zapisana w pamięci ultrakrótkiej. Tworzy ona rodzaj buforu, w ktrórym gromadzona są przez krótką chwilę wszystkie informacje docierające do naszych zmysłów. Czas zapisu zgromadzonych informacji wynosi 0,1-2 sekundy. Zostało to potwierdzona na podstawie przeprowadzonych testów.

Niemiecki matematyk, fizyk i lekarz, Johann Andreas von Segner, zajmował się fenomenem pamięci ultrakrótkiej już w roku 1740. Podczas pierwszych badań nad pamięcią krótkotrwałą przeprowadził w 1740 eksperyment. Eksperyment odbył się w ciemnym pomieszczeniu i polegał na obserwacji żarzącego się kawałka węgla na obracającym się kole. Prędkość obracającego się koła rosła. Osoby biorące udział w tym eksperymencie miały powiedzieć, od którego momentu dostrzegają nie pojedynczy kawałek węgla, lecz zamknięty krąg świetlny. Na podstawie momentu przejścia określił on czas zapisu w pamięci ultrakrótkiej. Wynosiła ona 0,1-0,5 sekundy. Pamięć rejestruje krąg tylko wtedy, jak długo jest w stanie sobie przypomnieć miejsce, w którym znajdował się wcześniej ten punkt.

Inny eksperyment przeprowadził Amerykanin George Sperling w roku 1960. Osoby uczestniczące w eksperymencie oglądały szeregi liter w różnych odstępach czasu. Następnie jeden z szeregów został usunięty, osoby uczestniczące miały odtworzyć brakujący szereg liter. Podczas tego zadania Sperling stwierdził, że informacje zapisywane w pamięci szybko blakną. Za pomocą tego eksperymentu udało się udowodnić, że informacje w pamięci ultrakrótkiej są zapisywane na 15 millisekund do ok. 2 sekund.